en de ochtendzon schijnt oranje
op kraakvers wit
de gele muts van buurman Jan heeft lentekleuren
zijn witte Keeshond nu nicotinegeel
Jan’s voetstappen sneeuwen dicht
zo langzaam als hij schuifelt
Spoorloos zie ik twee gele stipjes
verdwijnen in het verre
Iemand zei ”wij zijn stof”, maar ik zeg ”vandaag wij zijn warrelende sneeuw.”
Tanja Nabben blogt 
Plaats een reactie